Wist je dat het leven in jouw unieke persoonsvorm er een keer mee ophoudt? En dat de ‘tijd’ die je hebt om dingen te ‘doen’ die jij ‘echt’ wilt doen, vrij beperkt is? Maak maar eens een lijstje van de dingen die je dagelijks ‘moet’ doen en zie wat er dan nog over blijft aan ‘tijd’ voor ‘jou’. Dat kan best confronterend zijn, maar tegelijktijd ook heel verhelderend, is mijn eigen ervaring. En het maakt in een klap duidelijk waar er nog ‘ruimte’ is voor verandering en anders, acceptatie.
Neutraliteit en dankbaarheid
Het stil staan bij het leven zoals het is, en je realiseren dat jouw persoonlijke leven ‘tijdelijk’ is, lijkt me toch wel iets om ‘de tijd’ voor te nemen. Ten eerste geef je daarmee je menselijke systeem (het lichaam en de geest) even rust om gewoon ‘te zijn (in plaats van constant in de ‘klaar voor de start… Af!-modus’ te vertoeven) en ook kun je op die manier je dankbaarheid uiten dat die levensstroom jou als unieke tijdelijke (ver)drager weer een dag cadeau heeft gegeven voor deze unieke menselijke ervaring. En dat is iets waar ons ‘maatschappelijke systeem’, of ‘de matrix’, of ‘het geconditioneerde leven’, of hoe je het ook wilt noemen, vrij weinig aandacht aan besteedt, laat staan ‘bewust tijd’ voor vrij maakt. Dus dat is iets wat we (als we dat willen) zelf moeten uitzoeken en ons ‘eigen’ maken (Lees: zelfonderzoek :)).
De maatschappij, dat zijn ‘zij’ š
Wanneer je steeds meer uitgezoomd (dus meer vanuit de neutraliteit) gaat leven en zo nu en dan (uit interesse, of gedwongen :)) mensen die belangrijk of succesvol worden geacht binnen het matrix-systeem, volgt, dan valt het heel snel op dat het leven binnen de ‘maatschappij’ behoorlijk krampachtig en totaal niet realistisch is en al helemaal niet veel te maken heeft met het ‘leven’ op zich.
Het leven is namelijk helemaal niet in hokjes te plaatsen en al helemaal niet te besturen vanuit een x aantal mensen dat moet fungeren als ‘volksvertegenwoordigers’. Ja, misschien voor de mensen die liever kant-en-klare problemen willen en daar dan met z’n allen over kunnen klagen, want een kant-en-klare oplossing is er meestal niet. Dat geeft te denken, nietwaar?
Schuld-schaamte-boete-systeem
En daar ligt wellicht het echte probleem van de mens; niet zelf willen nadenken en dus ook geen eigen verantwoordelijkheid willen nemen voor wat er allemaal mis gaat in ‘het uitgezoomde en persoonlijke leven’. Want het schuld-schaamte-boete systeem moet natuurlijk wel in stand gehouden worden, anders is het gedaan met het ‘wereldtoneel’.
Ik nodig je uit om eens stil te staan bij Jezelf; het onpersoonlijke leven dat door jou stroomt en constant wil samenwerken met die kleine ik, of persoonsvorm. Wanneer geef je die eens de kans om te laten zien dat dit deel van jou (of beter gezegd: dat vanwaar jouw persoonlijk ikje uit is ontstaan) betrouwbaarder is dan het zeer beperkende, kleinmakende ‘bedachte, menselijke systeem’ dat jou niet eens de ruimte biedt om te onderzoeken wie je in essentie bent?
Beschikbaar zijn voor het Leven
Die levensenergie is dat wat jou via het persoonlijke ikje (letterlijke ‘life changing :)) tips en tricks geeft die jou, maar dan ook alleen jou, op het lijf zijn geschreven zodat je ‘echt’ kunt doen wat bij jou past, en niet iets doet omdat dat verplicht wordt door ‘de maatschappij’ (want dat zijn ‘zij’:)). Want ook de lichamelijke klok (lees: de aftakeling, die al begint bij je geboorte) tikt gewoon door en kan op een gegeven moment de nodige ‘tijd’ van je vragen op het gebied van gezondheid en onderhoud van je lichaam en geest.
Dus als je echt wilt leven binnen de aan jou gegeven tijd (en niemand weet wanneer het ‘tijd’ is om te gaan), zul je dus NU zelf moeten nadenken over hoe je jouw ‘tijd van leven als mens’ wilt vullen. Niemand anders is daar verantwoordelijk voor, alleen jij.
En ten slotte nog een citaat van de Indiase filosoof, spreker, schrijver en spiritueel leraar Jiddu Krishnamurti dat hier goed bij aansluit en ik daarom graag met je deel:
āIt is no measure of health to be well adjusted to a profoundly sick society.ā
Carpe diem en tot de volgende keer!
Priscilla's blog 