Artikel: De onpersoonlijke levensenergie die door ons allen stroomt @Priscilla’s blog:)…

Laat je niks wijsmaken over hoe verschillend iedereen is, want schijn bedriegt. De mens is complex in vergelijking met niet-menselijke wezens, maar onderzoek dat vooral zelf :).

Uiterlijk verschil in levensvormen
Iedere dag is weer opnieuw een kans om te ervaren hoe het is om tijdelijk een mens te zijn; hoe bijzonder is dat? Ik stond er zelf nog niet eens zo heel erg bij stil, totdat ik ging samenwonen met niet-menselijke wezens (samen met mijn menselijke partner :)). Vanaf dat moment werd mijn mens-zijn me pas echt duidelijk, want Sira en Skippie, de niet-menselijke wezens in de tijdelijke vorm van hondjes, zijn toch echt heel anders dan de mens.

De schijn bedriegt
De onpersoonlijke levensenergie stroomt door verschillende vormen en daardoor lijkt het aan de buitenkant alsof we heel verschillend zijn, maar schijn bedriegt. Juist dat onpersoonlijke leven is precies wat ons allen bindt en wat we herkennen in elkaar, ongeacht de vorm of diersoort. Hoe mooi de vorm ook is, zonder de levensenergie is het niets. Of nou ja, dan is het alleen maar een lichaam. En wederom geldt dat voor iedereen; voor de mens en alle andere niet-menselijke wezens die hier met ons op planeet Aarde leven.

Het onpersoonlijke leven dat is
Door Sira en Skippie heb ik geleerd dat de overeenkomsten tussen honden en mensen groter zijn dan de verschillen, en als je nog verder om je heen kijkt, dan is er eigenlijk alleen maar dat onpersoonlijke leven. De vormen komen en gaan, maar het leven blijft altijd bestaan. En als je je dat realiseert, tot op het bot en verder, dan wordt het leven als mens helder, eenvoudig en geruststellend, en tegelijkertijd krijgt het oneindige diepgang.

De complexiteit van de mens versus de puurheid van niet-menselijke wezens
Door te leven in een samengestelde huishouding met verschillende levensvormen (twee mensen en twee honden), word je als mens, door het samenzijn met honden, geconfronteerd met de vaak onnodige complexiteit van de mens. Als je alleen met mensen woont, dan valt dat wellicht iets minder snel op, maar het samenwonen met pure wezens maakt dat in een klap duidelijk:).

Ik nodig je uit om te onderzoeken bij jezelf hoe complex of puur jij bent.

Carpe diem en tot de volgende keer!

Advertentie

Artikel: Dienaar van het Leven

Zelfonderzoek kan verhelderend werken op het leven van de persoon. Deze kan zich realiseren dat hij of zij de stroom van het leven blokkeert. Door mentaal een stapje opzij te zetten kun je volledig beschikbaar zijn voor het leven.

Onderzoek naar Zelf
Vanaf het moment dat ik met zelfonderzoek startte en zowel mijn buitenwereld als binnenwereld (wat natuurlijk geen twee op zichzelf staande werelden zijn :)) tot studieobject had gemaakt, realiseerde ik me dat de persoonsvorm Priscilla zichzelf steeds beter begon te begrijpen, omdat ze als persoon (mentaal) een stap opzij zette; zo kreeg het (onpersoonlijke) leven de kans om rijkelijk te stromen door haar lichaam en geest.

Resultaat: een meer gestroomlijnd leven
En als resultaat merkte ik als persoon dat de dingen in mijn dagelijkse leven vlekkelozer begonnen te verlopen, althans zo wordt het ‘ervaren’. Niet dat er nooit meer iets gebeurt of zo, want net als in ieder ander zijn leven, gebeurt er bij mij van alles wat nu eenmaal bij een mensenleven hoort. En dat is prima.

Van leiden komt lijden
Het is meer dat ik als persoon ben gaan meegroeien met het Leven (go with the flow), in plaats van dat de kleine ik (of mijn ego) daar nog constant tussen in zit. Die bemoeienis van het ego wilde in het verleden nog wel eens zorgen voor de nodige vertraging in de rest van mijn leven, en omdat ik me er niet bewust van was dat dit kwam doordat ik me liet leiden door dit mechanisme, ‘leed’ ik als gevolg :).

Bij het bedenken van een plan bleef ik bijvoorbeeld soms hangen in de fase van analyseren en kwam het niet echt tot de uitvoer van het daadwerkelijke plan. En de simpele reden daarvoor was: angst. En wel: angst om te falen.

Maar andersom kwam het ook voor, zoals het juist te gehaast iets willen doen, waardoor er niet echt stil werd gestaan bij het proces. En hoe kwam dat? Ik was alleen maar prestatiegericht bezig, omdat ik ‘dacht’ dat het resultaat belangrijker was dan de weg er naartoe. Wederom was het mijn ‘angst’ die mijn blik op de realiteit vertroebelde. Ditmaal was het ‘de angst om niet gezien te worden’. Herkenbaar?

Ik ben, dus ik denk?
‘Cogito ergo sum’, oftewel: ‘ik denk, dus ik ben’, aldus filosoof RenĆ© Descartes. Ik ben het hier tegenwoordig niet helemaal meer mee eens, omdat mijn ervaring met het leven juist net andersom is. ‘Ik ben’ en doordat ik er ben (als onpersoonlijk leven), is de mogelijkheid aanwezig (via de menselijke persoonsvorm) dat ik ‘kan’ denken, maar dat hoeft niet. Zoals schrijver Eckhart Tolle het in een van zijn filmpjes zo mooi zei: ‘Descartes was er bijna, maar was net een stapje te vroeg gestopt (in zijn denkproces).

Beschikbaar zijn voor het leven
En nu ik meer uitgezoomd leef, dus meer vanuit mijn onpersoonlijke ik, is er op geheel natuurlijke wijze een behoefte ontstaan om via de persoonlijke ik weer iets op te zetten, te delen met jou. En daarvoor heb ik als persoon maar een ding hoeven te doen, namelijk niet in de weg zitten en beschikbaar te zijn voor het leven…

En hoe zit dat bij jou? Herken je jezelf ergens hierin? Ik nodig je uit om dit bij jezelf te onderzoeken.

Carpe diem en tot de volgende keer!

Artikel: Je leeft NU @Priscilla’s blog:)…

Jonge mensen worden een keer oud, dat is normaal. Je echte leven is NU en niet pas na je pensioen. Het leven is dynamisch en niet in hokjes te plaatsen. Gebruik daarom je tijd zo goed mogelijk; maak van je dagelijkse leven een grote meditatie. Carpe diem!

Van jong naar oud mens; dat is normaal
In een samenleving waar vooral de nadruk wordt gelegd op ‘jong en actief zijn’, zou je bijna vergeten dat de meesten van ons ook gewoon ‘ouder en rustiger worden’. Dat is namelijk ‘normaal’.

Je echte leven begint ‘na je pensioen’: yeah, right…
Toch lijkt het alsof een groot deel van de mensheid zich daar niet bewust van is en ook ‘de maatschappij’ helpt je niet echt om je daar dagelijks aan te herinneren.
Sterker nog, de maatschappij laat je vooral denken dat je ‘straks’ of ‘later’ tijdens je pensioen je echte leven ‘mag’ beginnen. Maar de realiteit is dat niet iedereen zijn of haar pensioenleeftijd haalt, dus waarom zou je daar op wachten? Je leeft NU.

Het hokjes-denken
Wij zijn geconditioneerd om iets wat vloeiend en constant in beweging is, namelijk ‘het leven’ (dat we) zelf (zijn), in niet-bewegende hokjes te plaatsen. En tegelijkertijd verwachten we een fantastisch, leuk, probleemloos leven te leiden. Hoe onrealistisch is dat?

De waarheid is dat een ieder van ons hier maar een beperkte tijd is als ‘mens’, dus kun je ‘je tijd’ maar beter zo goed mogelijk benutten. De buitenwereld zal je overigens niet helpen om je uit deze illusie te halen, dus als je ontevreden bent over hoe je leven nu is, dan zul je zelf moeten onderzoeken hoe dit te veranderen of te accepteren.

En nee, ook dan zal ‘de maatschappij’ je niet helpen om tijd vrij te maken voor zelfonderzoek, want het heeft jouw letterlijke ‘werk’kracht nodig om te kunnen blijven bestaan. Ten slotte zal het jou ook niet aanmoedigen om onafhankelijk en vrij na te denken, want stel dat je er achter komt dat ‘de hokjes-cultuur’ helemaal niet bestaat?

Je herinneren wie je in essentie bent
Zelfonderzoek is essentieel voor een mensenleven dat is vergeten wie hij of zij in essentie is. Iedereen weet het ergens wel, maar door de dagelijkse beslommeringen blijft er weinig tijd over om eens echt de diepte in te gaan.

Maar wat nu als je die dagelijkse afleidingen gaat zien als meditatie? Dan gebruik je de ‘tijd’ die je hebt om ‘te doen EN tegelijkertijd te zijn’. Dus als je bijvoorbeeld je tanden poetst, word je je bewust van elke stap die je doet bij het proces van tanden poetsen. Hieronder een voorbeeld…

De tandenpoets-meditatie šŸ™‚
Je pakt je tandenborstel langzaam op…

je doet de tandpasta langzaam op je tandenborstel…

Je begint langzaam van links naar rechts aan de buiten-bovenkant van je tanden te poetsen…

Daarna begin je langzaam linksonder aan de buitenkant van je gebit te poetsen naar de rechterkant…

Vervolgens begin je langzaam aan de binnenkant van je gebit linksboven te poetsen naar de rechterkant…

En als laatste begin je langzaam te poetsen aan de onder-binnenkant van je gebit van links naar rechts…

Et voila: zo simpel kan ‘leven in het nu’ zijn, en als bonus heb je dan ook nog eens je tanden gepoetst:).

Uitnodiging tot zelfonderzoek
Ik nodig je uit om op deze manier eens te experimenteren met andere, dagelijkse terugkerende processen, zoals je kleding aan- en uit doen, naar je werk gaan, weer naar huis gaan, je boodschappen doen, te eten, etc. En probeer dan alles zo bewust mogelijk te doen en te verlangzamen.

Carpe diem en tot de volgende keer!

Video: Liefde is… samen met Sira en Skippie vegan tempeh eten :) @Priscilla’s blog…

Een bakje met gebakken (vegan) tempeh valt ook in de smaak bij Sira en Skippie; ook dat is leven šŸ˜œā›©šŸŒŠāœŒļø@Priscilla’s blog. Carpe diem en tot de volgende keer…

Video: Pluk de dag of plukt de dag jou (kaal)? @Priscilla’s blog :)…

Leef je iedere dag volop, of word je dagelijks geleefd? Dat en meer in het filmpje van vandaag @Priscilla’s blog. Carpe diem en tot de volgende keeršŸ˜‰āœŒļøā›©šŸŒŠā€¦

Artikel: Het echte werk is niet tussen negen en vijf, en is nooit af :) @Priscilla’s blog…

De mens is een human being en human doing tegelijkertijd, maar lijkt het wel te zijn vergeten dat het vooral een human being is. Dit komt onder andere doordat werk zo tijdrovend is en daardoor kostbare levensenergie ‘pikt’ die nooit meer terugkomt. Toch kiest het merendeel van de mensheid voor de zogenaamde zekerheid van werk, ten koste van het echte (levens)werk. Uitindelijk bepaalt jouw blik op het leven hoe je ernaar wilt gaan kijken.

De mens ‘is’ en ‘work in progress’
Homo sapiens, is ‘en altijd in wording, en al volledig’. Je zou kunnen zeggen dat we via onze persoonlijkheid steeds weer een beetje beter kunnen worden in wat we nastreven en tegelijkertijd stroomt het onpersoonlijke leven, of ‘dat wat is’, door ons.

De wolk en de lucht, en de golf en de zee
Ofwel; zoals zo vaak zo mooi gezegd wordt via de wolken en lucht-metafoor, dan wel de golf en zee-metafoor: we zijn tegelijkertijd de wolk en de golf, en de lucht en de zee. Zonder de lucht en de zee zullen er geen wolken of golven zijn, maar de lucht en de zee ‘zijn’ er altijd. De wolken en golven komen en gaan. Ze komen op/ontstaan in de lucht of in de zee, maar zouden niet bestaan zonder de lucht of de zee. Wij mensen (en alle andere levensvormen) zou je kunnen zien als wolken of golven die komen en gaan, maar de lucht en de zee ‘zijn’.

Tijdrovend werk?
Kijk nu eens om je heen en verbaas je over hoe wij mensen leven. Het lijkt wel alsof wij ‘denken’ te kunnen ‘zijn’ als afzonderlijke wolken of golven, die vergeten zijn dat ze zonder de lucht of de zee er helemaal niet zouden zijn. En dan begrijp je ook meteen waarom zoveel mensen als zombies door het leven gaan, want ze weten helemaal niet wie ze in essentie zijn, dus ‘doen’ ze maar wat. En in de tussentijd worden ze wel ouder en krijgen ze constant de kans om zichzelf beter te leren kennen en toch grijpen de meesten deze kans niet.

We ‘moeten’ werken, toch? En dan het liefst zoveel mogelijk, toch? Ja, werken als een onderdeel van het totale leven, zodat je kunt voorzien in je levensonderhoud, that’s it. In de rest van ‘je tijd’ heb je de mogelijkheid om op zelfonderzoek te gaan, zodat je je kunt realiseren wie of wat je bent als volledig leven. Hoe komt het dan toch dat de meeste mensen niet hiermee bezig zijn, terwijl het letterlijk van levensbelang is?

What’s in it for me? Helemaal niets:)
De persoon ziet het belang er niet van in, omdat wij geconditioneerd zijn om te denken in termen van ‘what’s in it for me’? Het antwoord ‘niets’ klinkt dan niet heel uitnodigend, en toch ligt daar de bevrijdiging van het lijden van de mens.

Vanuit het menselijk perspectief klinkt ‘niets’ als iets dat leeg en hol is, terwijl het antwoord vanuit een uitgezoomd perspectief juist zou kunnen zijn: alles(omvattend), overvloedig en oneindig.

Tja, het is maar vanuit welk perspectief je het wilt bekijken, maar eigenlijk schieten woorden tekort (en toch doe ik steeds maar weer een poging om het te kunnen verwoorden, en velen met mij :)). Ik zie het overigens ook als iets dat nooit genoeg gezegd en gedeeld kan worden, want dan krijgt de mens vanuit welke hoek dan ook steeds weer de uitnodiging om ‘naar binnen te gaan’ en zich te herinneren wie hij of zij in essentie is.

Leven om te werken of werken om te leven?
Dus… leef jij om te werken of werk jij om te leven? Ik nodig je uit om dat voor jezelf uit te zoeken, tot op het bot en verder :)…

Carpe diem en tot de volgende keer!

Video: Uitgezoomd zijn we allemaal ‘huisdieren’:) @Priscilla’s blog…

Over ‘het huisdier’ in jezelf herkennen en erkennen, vanuit een uitgezoomde blik:); dat en meer in het filmpje van vandaag @Priscilla’s blog . Carpe diem en tot de volgende keer…

Artikel: Uitzoomen is het toverwoord voor de mens in (volledige) wording:)

‘Zelfonderzoek’ heet in deze tijd ‘bewustzijnsontwikkeling’ en zijn wij echt ‘de maatschappij’? De gemiddelde mens is een illusie, en benadruk jij liever je ‘kleinheid’ of ga je op zoek naar je ‘grootsheid’? Uitzoomen ‘works like magic’, maar zoek dat vooral zelf uit :).

Bewustzijnsontwikkeling
Ik ontdek nog steeds nieuwe dingen op het gebied van ‘zelfonderzoek’ of de hippere term ‘bewustzijnsontwikkeling en een terugkerend thema waar altijd wel iets over te zeggen valt, is: uitzoomen. Je zou kunnen zeggen dat dit misschien wel het toverwoord zou kunnen zijn voor de ‘lijdende mens’ die zichzelf probeert te vinden op een plek (de buitenwereld/de maatschappij) waar die zeker niet te vinden is :).

De maatschappij, dat zijn wij?
Je was er wellicht zelf ook al achter gekomen dat ‘de maatschappij’ waarin wij met z’n allen ‘braaf, geordend, onderdanig en zonder vragen te stellen over het hoe en wat’ horen te leven, eigenlijk voor niemand echt werkt. En ergens is dat ook wel logisch, want alhoewel we (uitgezoomd) onpersoonlijke levensenergie zijn dat wil stromen daar waar het kan, hebben we in de dagelijkse praktijk wel te maken met de beperkingen en grenzen van het zijn en doen via onze unieke persoonsvorm. En dat geldt voor iedereen (even uitzoomen :)), ook voor de niet-menselijke wezens die met ons samenleven op planeet Aarde (ja, ja, ik ga onze Moeder vanaf nu consequent benoemen met een hoofdletter, omdat ik vind dat ze dat ‘verdient’).

De gemiddelde mens bestaat niet
Bovendien kun je niet van unieke wezens verwachten dat ze zomaar blindelings een systeem gaan volgen dat is gemaakt voor een ‘gemiddeld’ mens. Want wie is er nu echt ‘gemiddeld’? Ik ken ze niet in ieder geval. Wat ik wel weet is dat er een hoop verwarde mensen rondlopen die niet weten wie ze in essentie zijn, omdat ze het systeem waarmee ze zijn opgegroeid, veel te serieus nemen, terwijl dat nu precies hetgene is wat hen verder van henzelf heeft verwijderd. En zelfs al die mooie titels, prijzen en geldbedragen heeft hen niet gebracht waar ze hoopten te zijn, namelijk op die plek waar ze altijd vrij en ongedwongen kunnen zijn, speels en vreugdevol, en zonder waardeoordelen van anderen.

Je kleinheid benadrukken of je grootsheid ontdekken?
Maar de grap is, dat dit systeem juist gemaakt is om je kleinheid te benadrukken, en constant de illusie wil wekken dat je de strijd aan moet gaan met iedereen en alles om je heen, inclusief jezelf.
Als je dat weet, dan is er niets aan de hand, maar als dat niet het geval is, dan probeer je alsmaar het ‘ignorance is bliss-principe te volgen, om er vervolgens na een tijdje achter te komen dat dat niet werkt, want geluk is maar tijdelijk.

Ten tweede is een onwetend iemand eigenlijk een ‘wetend iemand in wording’, dus het is een kwestie van ‘tijd’ dat diegene zichzelf op een andere plek gaat zoeken dan ‘binnen’ de maatschappij; daarom is het voor dit systeem zo belangrijk om zoveel mogelijk van jouw ‘tijd’ te pakken, zolang het mogelijk is :)…

Stel je eens voor hoe anders je leven zou zijn als je vanaf je geboorte werd geleerd dat je altijd vrij en vreugdevol bent en oneindige levensenergie in een tijdelijke, menselijke vorm? En dat, ongeacht wat je doet of niet doet, waar dan ook op welke plek op deze planeet, je allang compleet bent?

Zou jj dan nog datgene doen wat je nu doet? Voor de ‘maatschappij’? Voor dat systeem dat eigenlijk jouw waardevolle ‘tijd’ steelt voor zichzelf en waardoor jij minder ‘tijd’ overhoudt voor bewustzijnsontwikkeling? De kans is vrij groot dat het antwoord ‘nee’ zal zijn en dat is precies de reden waarom dit matrix-systeem is ontworpen zoals die is. ‘Zoek en gij zult nooit vinden wat u zoekt in deze illusionaire realiteit van de mens’.

Speel je persoonlijke spel šŸ™‚
Dat is volgens mij het spel dat we met z’n allen spelen, of we ons er nu bewust van zijn of niet. En daarom is het zo belangrijk om met een uitgezoomde blik te kijken naar onze dagelijkse realiteit, zodat we zelf hier en daar de regels van dit systeem naar onze hand kunnen zetten en kunnen genieten van ons persoonlijke spelletje binnen dat grote, oneindige geheel. De serieusheid maakt dan plaats voor speelsheid en spontaniteit met als bonus: acceptatie als dat nodig is, zodat je niet blijft hangen in onnodige zaken, en doordat je vertroebelde blik op het leven wat helderder is geworden, weet je precies wanneer je acties moet ondernemen wanneer dat nodig is.

Uitzoomen dus, ‘it works like magic’, maar dat is mijn ervaring. Ik nodig je uit om dat vooral voor je zelf uit te gaan zoeken.

Carpe diem en tot de volgende keer!