Artikel: Waarom je niks mist als je het nieuws niet volgt @Priscilla’s blog:)…

Kijk eens naar het nieuws met een uitgezoomde blik…

Het leven ontstijgt de menselijke realiteit
Het schrijven over ‘het leven’ fascineert me, omdat het het menselijke tijdsysteem ontstijgt en tegelijkertijd steeds meer diepgang krijgt, omdat ik als persoon iedere dag iets ouder ben geworden dan gisteren. Dit in tegenstelling tot het schrijven over ‘tijdelijke’ onderwerpen die vandaag populair zijn en morgen niet meer interessant of relevant.

Nieuws uit en over de menselijke realiteit
Het nieuws heeft me daarom nooit zo geïnteresseerd, omdat er ergens altijd al het besef was dat dat toch echt iets is van de menselijke (ingezoomde) realiteit en dat dit alleen maar bestaansrecht heeft door constant verhalen de tijdlijn in te pompen, want anders is het ‘oud nieuws’.

Kijken naar het nieuws met een uitgezoomde blik
Door uitgezoomd te kijken naar wat nieuws ‘echt’ is (namelijk gedachten die tot uiting zijn gekomen in de menselijke realiteit en die vervolgens constant gedeeld worden onder de mensen, zodat zij er steeds aan herinnerd worden dat ze daar mee bezig moeten zijn), kun je er wat zakelijker naar gaan kijken. Je maakt voor jezelf de keuze wat relevant is voor jou en wat niet; dat scheelt een hoop tijd en energie EN levert meer ruimte op om ‘te zijn’.

Carpe diem en tot de volgende keer!

Advertentie

Artikel: Word zichtbaar als jezelf @Priscilla’s blog:)…

Van zelfonderzoek naar zichtbaar zijn als jezelf. Zoals in mijn geval: zichtbaar zijn als vegan en hondenmoeder zonder menselijke kinderen. Een label meer of minder maakt mij niets meer uit, want het heeft weinig te maken met ‘de natuurlijke (uitgezoomde) realiteit’ ; het is namelijk een menselijke constructie.

Het gelijknamige filmpje van vandaag inspireerde me om er ook een artikel over te schrijven, want waar zelfonderzoek het centrale thema is van deze website, is ‘word zichtbaar als jezelf’ eigenlijk het resultaat van dat zelfonderzoek.

Van zelfonderzoek naar ‘zichtbaar zijn als jezelf’
Door steeds meer te gaan leven vanuit je hart ga je automatisch ook steeds meer zichtbaar worden als jezelf; het onpersoonlijke leven neemt steeds meer in beslag van jouw persoonlijke lichaam en geest, waardoor het voor de buitenwereld kan lijken alsof je een ander persoon bent geworden.

Niets is minder waar, want het tegenovergestelde is nu eigenlijk pas echt zichtbaar geworden, via de persoon, die de drager is van het onpersoonlijke leven. Jij bent jezelf geworden en dat kan je op een gegeven moment niet meer verbergen, want het komt van binnenuit en vroeg of laat gaat dat door de poriën stralen :).

Zichtbaar als veganist
Om een voorbeeld uit mijn leven te geven: sinds ik veganist ben geworden, moet ik bij sociale evenementen waar er ook catering is geregeld, van tevoren doorgeven dat ik ‘speciaal’ eet. Als ik dit niet op tijd doorgeef, dan is de kans vrij groot dat er niets voor me is. Zelf vind ik dat niet zo erg, maar mijn omgeving wel, dus moet ik (als introvert persoon) uit mijn comfort zone stappen en dit doorgeven aan de organisatie.

Zichtbaar als hondenmoeder zonder menselijke kinderen
Een ander zichtbaar voorbeeld uit mijn leven is dat ik bewust geen (menselijke) kinderen heb. Ik zie mezelf wel een beetje als ‘hondenmoeder’ (maar dat wordt niet voor vol aangezien in ‘the matrix’, want ik zorg op deze manier niet voor de continuïteit van dit (economische) systeem). Vooral in nieuwe, sociale situaties wordt het daardoor al vrij snel duidelijk wie ik ben (die vrouw zonder kinderen, maar met honden :)).

Een etiket is een menselijke constructie
Het grappige van zichtbaar zijn als jezelf is dat de labels die je nu van de omgeving krijgt (of die er nog bijgekomen zijn :)) geen probleem meer zijn voor de persoonlijke ik. Etiketten zijn namelijk menselijke constructies en hebben weinig met ‘de natuurlijke realiteit’ te maken; een label meer of minder maakt dus niets uit :).

Ik nodig je uit om te onderzoeken hoe zichtbaar jij bent als jezelf.

Carpe diem en tot de volgende keer…

Artikel: Spontaan ‘zijn’ @Priscilla’s blog:)…

Spontaan ‘zijn’

En dan komt er een moment dat je ‘spontaan’ wilt ‘zijn’:)…

Carpe diem en tot de volgende keer!

Artikel: Homo sapiens: de enige te foppen diersoort @Priscilla’s blog :)…

Mensen kunnen een hoop leren van de heldere interacties tussen en met niet-menselijke dieren. Zelfonderzoek kan zorgen voor helderheid en meer ruimte om ‘te zijn’.

Menselijke interacties: vertroebeld
Interacties met andere mensen leert mij heel veel als ik het vergelijk met de interacties tussen (en met) niet-menselijke dieren. Mensen zijn te foppen met stelselmatige leugens. Als je iets maar vaak genoeg vertelt, dan gaan ze ‘denken’ dat iets waar is. Dus angst is ook snel aan te praten, mooie verkooppraatjes ook, als je je een beetje in de menselijke psychologie verdiept. Onze religies, economie en politiek vaart hier wel bij, maar onderzoek dat vooral zelf :).

Niet-menselijke interacties: helder
Als ik kijk naar de interacties tussen Sira en Skippie, dan is het gewoon: what you see, is what you get. Er zijn geen verborgen agenda’s en ze voelen feilloos aan hoe wij ons voelen. Het heeft geen enkele zin om je achter een masker (persona) te verstoppen.

Waar je mee omgaat, word je mee besmet?
In de loop der jaren dat ik met deze mooie, pure wezens samenwoon, heb ik bij mezelf ook wel gemerkt dat ik geen tijd meer heb voor het aanhoren van onzinverhalen, want het wordt redelijk snel doorzien. Ook de behoefte om aardig gevonden te worden, wordt steeds minder. Dus misschien zit er toch een kern van waarheid in als ze zeggen: waar je mee omgaat, word je mee besmet?

Aliens?

De meeste mensen zijn in de kern lieve wezens, maar de lagen er omheen nemen bij sommigen zoveel mentale ruimte in beslag dat er weinig overblijft voor de puurheid die ze zelf zijn. En als die mentale ruimte wordt gevuld met het luisteren naar de omgeving en minder naar zichzelf, dan kan het lijken alsof je met een ‘alien’ praat, maar andersom zullen ze dat dan ook bij jou hebben, als jij iemand bent die eerst naar zichzelf luistert en daarna pas naar een ander.

Uitnodiging tot zelfonderzoek
Door zelfonderzoek kun je je omgeving en jezelf op een geheel nieuwe manier leren kennen, waardoor er ruimte vrijkomt voor helderheid en ‘zijn’. Ook leugens (van jezelf en anderen) worden snel doorzien.

Hoe? Dat mag je zelf ontdekken 🙂

Carpe diem en tot de volgende keer!

Artikel: De onpersoonlijke levensenergie die door ons allen stroomt @Priscilla’s blog:)…

Laat je niks wijsmaken over hoe verschillend iedereen is, want schijn bedriegt. De mens is complex in vergelijking met niet-menselijke wezens, maar onderzoek dat vooral zelf :).

Uiterlijk verschil in levensvormen
Iedere dag is weer opnieuw een kans om te ervaren hoe het is om tijdelijk een mens te zijn; hoe bijzonder is dat? Ik stond er zelf nog niet eens zo heel erg bij stil, totdat ik ging samenwonen met niet-menselijke wezens (samen met mijn menselijke partner :)). Vanaf dat moment werd mijn mens-zijn me pas echt duidelijk, want Sira en Skippie, de niet-menselijke wezens in de tijdelijke vorm van hondjes, zijn toch echt heel anders dan de mens.

De schijn bedriegt
De onpersoonlijke levensenergie stroomt door verschillende vormen en daardoor lijkt het aan de buitenkant alsof we heel verschillend zijn, maar schijn bedriegt. Juist dat onpersoonlijke leven is precies wat ons allen bindt en wat we herkennen in elkaar, ongeacht de vorm of diersoort. Hoe mooi de vorm ook is, zonder de levensenergie is het niets. Of nou ja, dan is het alleen maar een lichaam. En wederom geldt dat voor iedereen; voor de mens en alle andere niet-menselijke wezens die hier met ons op planeet Aarde leven.

Het onpersoonlijke leven dat is
Door Sira en Skippie heb ik geleerd dat de overeenkomsten tussen honden en mensen groter zijn dan de verschillen, en als je nog verder om je heen kijkt, dan is er eigenlijk alleen maar dat onpersoonlijke leven. De vormen komen en gaan, maar het leven blijft altijd bestaan. En als je je dat realiseert, tot op het bot en verder, dan wordt het leven als mens helder, eenvoudig en geruststellend, en tegelijkertijd krijgt het oneindige diepgang.

De complexiteit van de mens versus de puurheid van niet-menselijke wezens
Door te leven in een samengestelde huishouding met verschillende levensvormen (twee mensen en twee honden), word je als mens, door het samenzijn met honden, geconfronteerd met de vaak onnodige complexiteit van de mens. Als je alleen met mensen woont, dan valt dat wellicht iets minder snel op, maar het samenwonen met pure wezens maakt dat in een klap duidelijk:).

Ik nodig je uit om te onderzoeken bij jezelf hoe complex of puur jij bent.

Carpe diem en tot de volgende keer!

Artikel: Dienaar van het Leven

Zelfonderzoek kan verhelderend werken op het leven van de persoon. Deze kan zich realiseren dat hij of zij de stroom van het leven blokkeert. Door mentaal een stapje opzij te zetten kun je volledig beschikbaar zijn voor het leven.

Onderzoek naar Zelf
Vanaf het moment dat ik met zelfonderzoek startte en zowel mijn buitenwereld als binnenwereld (wat natuurlijk geen twee op zichzelf staande werelden zijn :)) tot studieobject had gemaakt, realiseerde ik me dat de persoonsvorm Priscilla zichzelf steeds beter begon te begrijpen, omdat ze als persoon (mentaal) een stap opzij zette; zo kreeg het (onpersoonlijke) leven de kans om rijkelijk te stromen door haar lichaam en geest.

Resultaat: een meer gestroomlijnd leven
En als resultaat merkte ik als persoon dat de dingen in mijn dagelijkse leven vlekkelozer begonnen te verlopen, althans zo wordt het ‘ervaren’. Niet dat er nooit meer iets gebeurt of zo, want net als in ieder ander zijn leven, gebeurt er bij mij van alles wat nu eenmaal bij een mensenleven hoort. En dat is prima.

Van leiden komt lijden
Het is meer dat ik als persoon ben gaan meegroeien met het Leven (go with the flow), in plaats van dat de kleine ik (of mijn ego) daar nog constant tussen in zit. Die bemoeienis van het ego wilde in het verleden nog wel eens zorgen voor de nodige vertraging in de rest van mijn leven, en omdat ik me er niet bewust van was dat dit kwam doordat ik me liet leiden door dit mechanisme, ‘leed’ ik als gevolg :).

Bij het bedenken van een plan bleef ik bijvoorbeeld soms hangen in de fase van analyseren en kwam het niet echt tot de uitvoer van het daadwerkelijke plan. En de simpele reden daarvoor was: angst. En wel: angst om te falen.

Maar andersom kwam het ook voor, zoals het juist te gehaast iets willen doen, waardoor er niet echt stil werd gestaan bij het proces. En hoe kwam dat? Ik was alleen maar prestatiegericht bezig, omdat ik ‘dacht’ dat het resultaat belangrijker was dan de weg er naartoe. Wederom was het mijn ‘angst’ die mijn blik op de realiteit vertroebelde. Ditmaal was het ‘de angst om niet gezien te worden’. Herkenbaar?

Ik ben, dus ik denk?
‘Cogito ergo sum’, oftewel: ‘ik denk, dus ik ben’, aldus filosoof René Descartes. Ik ben het hier tegenwoordig niet helemaal meer mee eens, omdat mijn ervaring met het leven juist net andersom is. ‘Ik ben’ en doordat ik er ben (als onpersoonlijk leven), is de mogelijkheid aanwezig (via de menselijke persoonsvorm) dat ik ‘kan’ denken, maar dat hoeft niet. Zoals schrijver Eckhart Tolle het in een van zijn filmpjes zo mooi zei: ‘Descartes was er bijna, maar was net een stapje te vroeg gestopt (in zijn denkproces).

Beschikbaar zijn voor het leven
En nu ik meer uitgezoomd leef, dus meer vanuit mijn onpersoonlijke ik, is er op geheel natuurlijke wijze een behoefte ontstaan om via de persoonlijke ik weer iets op te zetten, te delen met jou. En daarvoor heb ik als persoon maar een ding hoeven te doen, namelijk niet in de weg zitten en beschikbaar te zijn voor het leven…

En hoe zit dat bij jou? Herken je jezelf ergens hierin? Ik nodig je uit om dit bij jezelf te onderzoeken.

Carpe diem en tot de volgende keer!

Artikel: Uit je hoofd, in het leven @Priscilla’s blog:)…

De human doing heeft weinig tijd en gaat eigenlijk door het leven als halfling. Hij lijkt te zijn vergeten dat hij een human being is, die soms doet, maar vooral is.

De ‘human doing’ heeft weinig tijd
Als je in de dagelijkse praktijk te veel dingen ‘doet’ omdat het volgens jou (of je omgeving) ‘moet’ en je daardoor minder tijd overhoudt om ‘te zijn’, dan loop je het risico een krampachtig leven te leiden vanuit ‘je hoofd’. Wij mensen zijn zo geconditioneerd om vooral te presteren en de rest van onze tijd te consumeren en te socializen. En dan is het dus niet zo gek dat zoveel mensen het idee hebben dat ze zo weinig ‘tijd’ hebben voor ‘zichzelf’.

Door wie komt dat?
Ergens kun je zeggen dat we dat aan onszelf te danken hebben, maar als je niet weet hoe het ook anders kan, simpelweg omdat je dat nooit geleerd hebt, hoe kun je dat dan jezelf verwijten? En ook de generaties voor ons wisten niet beter, dus is er ook niet echt een schuldige aan te wijzen.

Kijken met een verticale blik
Wat wel kan, is om er met een uitgezoomde,verticale blik naar te kijken, ofwel: je te realiseren dat je een mens bent, een dier, een bewoner van planeet Aarde, een wezen van het universum, bewustzijn zelf. Of anders gezegd: je bent een oneindig, spiritueel wezen dat een tijdelijke menselijke ervaring heeft. Als je je dat realiseert, tot op het bot en verder, dan maakt het in een klap duidelijk dat wat je doet ook echt niet anders gekund had, want als je je er wel bewust van was, dan deed je nu ook anders.

De uitnodiging om uit te zoomen
En tegelijkertijd hoort dit proces van uitzoomen, wakker worden, volwassen worden, of hoe je het ook wilt noemen, gewoon bij het leven. Door de dingen die we ‘in de loop der tijd’ meemaken, worden we constant uitgenodigd om uit te zoomen. De persoonlijke gebeurtenissen geven ons de kans om te spelen met hoe we hierop kunnen reageren; door een snelle reactie, meestal op basis van emoties en gevoelens, of door een meer doordacht antwoord te geven, waarbij we de situatie eerst vanaf een afstandje bekijken, voordat we laten weten wat we er van vinden.

Ik nodig je uit om ‘uit je hoofd te stappen’ en heet je welkom in ‘het leven’.

Carpe diem en tot de volgende keer!

Artikel: Vier het ‘verticale’ leven dat je ‘bent’ @Priscilla’s blog :)…

Het antwoord op de vraag ‘wie ben ik’ is te vinden in het hart; daar waar het horizontale en het verticale leven elkaar ontmoeten. Welkom thuis!

Het leven van de mens
Sta je er elke dag eigenlijk wel bij stil hoe bijzonder het is dat jij nu ‘even’ kunt ervaren hoe het is om mens te zijn en daardoor de dingen ‘doet’ als dat unieke mens dat je nu ‘bent’?

Het horizontale leven
Vanuit het horizontale ‘zichtbare’ perspectief bekeken ben je een mens met familie, vrienden, kennissen en collega’s, woon je in een huis en ‘doe’ je allerlei dingen. The usual stuff, zal ik maar zegen. En veel mensen ‘zien’ dit als ‘hun leven’.

Het verticale leven
Maar er is ook nog het ‘verticale’ leven, dat wat niet tastbaar is, maar wel voelbaar via het ‘hart’. Een menselijk hart dat letterlijk en figuurlijk beschikbaar is voor het leven in z’n totaliteit. Die levensenergie die door alle vormen op deze planeet (en waar dan ook in het universum) stroomt en ‘is’. Dat waar vanuit onze emoties en gevoelens zijn ontstaan, dat waar je altijd op terug kunt ‘vallen’, als ‘de persoon’ het even niet meer weet.

De herinnering van de ware essentie
En juist ‘dat’ lijken veel mensen te zijn vergeten en leven daardoor maar ‘half’. Ergens ‘weten’ ze wel dat er iets niet klopt, dat het leven niet volledig is, en dat er nog iets ‘mist’. Maar de oplossing wordt gezocht in het horizontale leven dat geen antwoord kan geven op de vraag: ‘wie ben ik’?

Jij ‘weet’ allang het antwoord op die vraag, maar het antwoord komt alleen als je beschikbaar wordt (of ‘bent’) voor het totale leven, dus daar waar het horizontale en verticale leven elkaar ontmoeten.

Ik zou zeggen: adem diep in, en adem diep uit, en keer naar binnen. Welkom thuis :).

Carpe diem en tot de volgende keer!

Artikel: Het echte werk is niet tussen negen en vijf, en is nooit af :) @Priscilla’s blog…

De mens is een human being en human doing tegelijkertijd, maar lijkt het wel te zijn vergeten dat het vooral een human being is. Dit komt onder andere doordat werk zo tijdrovend is en daardoor kostbare levensenergie ‘pikt’ die nooit meer terugkomt. Toch kiest het merendeel van de mensheid voor de zogenaamde zekerheid van werk, ten koste van het echte (levens)werk. Uitindelijk bepaalt jouw blik op het leven hoe je ernaar wilt gaan kijken.

De mens ‘is’ en ‘work in progress’
Homo sapiens, is ‘en altijd in wording, en al volledig’. Je zou kunnen zeggen dat we via onze persoonlijkheid steeds weer een beetje beter kunnen worden in wat we nastreven en tegelijkertijd stroomt het onpersoonlijke leven, of ‘dat wat is’, door ons.

De wolk en de lucht, en de golf en de zee
Ofwel; zoals zo vaak zo mooi gezegd wordt via de wolken en lucht-metafoor, dan wel de golf en zee-metafoor: we zijn tegelijkertijd de wolk en de golf, en de lucht en de zee. Zonder de lucht en de zee zullen er geen wolken of golven zijn, maar de lucht en de zee ‘zijn’ er altijd. De wolken en golven komen en gaan. Ze komen op/ontstaan in de lucht of in de zee, maar zouden niet bestaan zonder de lucht of de zee. Wij mensen (en alle andere levensvormen) zou je kunnen zien als wolken of golven die komen en gaan, maar de lucht en de zee ‘zijn’.

Tijdrovend werk?
Kijk nu eens om je heen en verbaas je over hoe wij mensen leven. Het lijkt wel alsof wij ‘denken’ te kunnen ‘zijn’ als afzonderlijke wolken of golven, die vergeten zijn dat ze zonder de lucht of de zee er helemaal niet zouden zijn. En dan begrijp je ook meteen waarom zoveel mensen als zombies door het leven gaan, want ze weten helemaal niet wie ze in essentie zijn, dus ‘doen’ ze maar wat. En in de tussentijd worden ze wel ouder en krijgen ze constant de kans om zichzelf beter te leren kennen en toch grijpen de meesten deze kans niet.

We ‘moeten’ werken, toch? En dan het liefst zoveel mogelijk, toch? Ja, werken als een onderdeel van het totale leven, zodat je kunt voorzien in je levensonderhoud, that’s it. In de rest van ‘je tijd’ heb je de mogelijkheid om op zelfonderzoek te gaan, zodat je je kunt realiseren wie of wat je bent als volledig leven. Hoe komt het dan toch dat de meeste mensen niet hiermee bezig zijn, terwijl het letterlijk van levensbelang is?

What’s in it for me? Helemaal niets:)
De persoon ziet het belang er niet van in, omdat wij geconditioneerd zijn om te denken in termen van ‘what’s in it for me’? Het antwoord ‘niets’ klinkt dan niet heel uitnodigend, en toch ligt daar de bevrijdiging van het lijden van de mens.

Vanuit het menselijk perspectief klinkt ‘niets’ als iets dat leeg en hol is, terwijl het antwoord vanuit een uitgezoomd perspectief juist zou kunnen zijn: alles(omvattend), overvloedig en oneindig.

Tja, het is maar vanuit welk perspectief je het wilt bekijken, maar eigenlijk schieten woorden tekort (en toch doe ik steeds maar weer een poging om het te kunnen verwoorden, en velen met mij :)). Ik zie het overigens ook als iets dat nooit genoeg gezegd en gedeeld kan worden, want dan krijgt de mens vanuit welke hoek dan ook steeds weer de uitnodiging om ‘naar binnen te gaan’ en zich te herinneren wie hij of zij in essentie is.

Leven om te werken of werken om te leven?
Dus… leef jij om te werken of werk jij om te leven? Ik nodig je uit om dat voor jezelf uit te zoeken, tot op het bot en verder :)…

Carpe diem en tot de volgende keer!

Artikel: Uitzoomen is het toverwoord voor de mens in (volledige) wording:)

‘Zelfonderzoek’ heet in deze tijd ‘bewustzijnsontwikkeling’ en zijn wij echt ‘de maatschappij’? De gemiddelde mens is een illusie, en benadruk jij liever je ‘kleinheid’ of ga je op zoek naar je ‘grootsheid’? Uitzoomen ‘works like magic’, maar zoek dat vooral zelf uit :).

Bewustzijnsontwikkeling
Ik ontdek nog steeds nieuwe dingen op het gebied van ‘zelfonderzoek’ of de hippere term ‘bewustzijnsontwikkeling en een terugkerend thema waar altijd wel iets over te zeggen valt, is: uitzoomen. Je zou kunnen zeggen dat dit misschien wel het toverwoord zou kunnen zijn voor de ‘lijdende mens’ die zichzelf probeert te vinden op een plek (de buitenwereld/de maatschappij) waar die zeker niet te vinden is :).

De maatschappij, dat zijn wij?
Je was er wellicht zelf ook al achter gekomen dat ‘de maatschappij’ waarin wij met z’n allen ‘braaf, geordend, onderdanig en zonder vragen te stellen over het hoe en wat’ horen te leven, eigenlijk voor niemand echt werkt. En ergens is dat ook wel logisch, want alhoewel we (uitgezoomd) onpersoonlijke levensenergie zijn dat wil stromen daar waar het kan, hebben we in de dagelijkse praktijk wel te maken met de beperkingen en grenzen van het zijn en doen via onze unieke persoonsvorm. En dat geldt voor iedereen (even uitzoomen :)), ook voor de niet-menselijke wezens die met ons samenleven op planeet Aarde (ja, ja, ik ga onze Moeder vanaf nu consequent benoemen met een hoofdletter, omdat ik vind dat ze dat ‘verdient’).

De gemiddelde mens bestaat niet
Bovendien kun je niet van unieke wezens verwachten dat ze zomaar blindelings een systeem gaan volgen dat is gemaakt voor een ‘gemiddeld’ mens. Want wie is er nu echt ‘gemiddeld’? Ik ken ze niet in ieder geval. Wat ik wel weet is dat er een hoop verwarde mensen rondlopen die niet weten wie ze in essentie zijn, omdat ze het systeem waarmee ze zijn opgegroeid, veel te serieus nemen, terwijl dat nu precies hetgene is wat hen verder van henzelf heeft verwijderd. En zelfs al die mooie titels, prijzen en geldbedragen heeft hen niet gebracht waar ze hoopten te zijn, namelijk op die plek waar ze altijd vrij en ongedwongen kunnen zijn, speels en vreugdevol, en zonder waardeoordelen van anderen.

Je kleinheid benadrukken of je grootsheid ontdekken?
Maar de grap is, dat dit systeem juist gemaakt is om je kleinheid te benadrukken, en constant de illusie wil wekken dat je de strijd aan moet gaan met iedereen en alles om je heen, inclusief jezelf.
Als je dat weet, dan is er niets aan de hand, maar als dat niet het geval is, dan probeer je alsmaar het ‘ignorance is bliss-principe te volgen, om er vervolgens na een tijdje achter te komen dat dat niet werkt, want geluk is maar tijdelijk.

Ten tweede is een onwetend iemand eigenlijk een ‘wetend iemand in wording’, dus het is een kwestie van ‘tijd’ dat diegene zichzelf op een andere plek gaat zoeken dan ‘binnen’ de maatschappij; daarom is het voor dit systeem zo belangrijk om zoveel mogelijk van jouw ‘tijd’ te pakken, zolang het mogelijk is :)…

Stel je eens voor hoe anders je leven zou zijn als je vanaf je geboorte werd geleerd dat je altijd vrij en vreugdevol bent en oneindige levensenergie in een tijdelijke, menselijke vorm? En dat, ongeacht wat je doet of niet doet, waar dan ook op welke plek op deze planeet, je allang compleet bent?

Zou jj dan nog datgene doen wat je nu doet? Voor de ‘maatschappij’? Voor dat systeem dat eigenlijk jouw waardevolle ‘tijd’ steelt voor zichzelf en waardoor jij minder ‘tijd’ overhoudt voor bewustzijnsontwikkeling? De kans is vrij groot dat het antwoord ‘nee’ zal zijn en dat is precies de reden waarom dit matrix-systeem is ontworpen zoals die is. ‘Zoek en gij zult nooit vinden wat u zoekt in deze illusionaire realiteit van de mens’.

Speel je persoonlijke spel 🙂
Dat is volgens mij het spel dat we met z’n allen spelen, of we ons er nu bewust van zijn of niet. En daarom is het zo belangrijk om met een uitgezoomde blik te kijken naar onze dagelijkse realiteit, zodat we zelf hier en daar de regels van dit systeem naar onze hand kunnen zetten en kunnen genieten van ons persoonlijke spelletje binnen dat grote, oneindige geheel. De serieusheid maakt dan plaats voor speelsheid en spontaniteit met als bonus: acceptatie als dat nodig is, zodat je niet blijft hangen in onnodige zaken, en doordat je vertroebelde blik op het leven wat helderder is geworden, weet je precies wanneer je acties moet ondernemen wanneer dat nodig is.

Uitzoomen dus, ‘it works like magic’, maar dat is mijn ervaring. Ik nodig je uit om dat vooral voor je zelf uit te gaan zoeken.

Carpe diem en tot de volgende keer!