Artikel: Uit je hoofd, in het leven @Priscilla’s blog:)…

De human doing heeft weinig tijd en gaat eigenlijk door het leven als halfling. Hij lijkt te zijn vergeten dat hij een human being is, die soms doet, maar vooral is.

De ‘human doing’ heeft weinig tijd
Als je in de dagelijkse praktijk te veel dingen ‘doet’ omdat het volgens jou (of je omgeving) ‘moet’ en je daardoor minder tijd overhoudt om ‘te zijn’, dan loop je het risico een krampachtig leven te leiden vanuit ‘je hoofd’. Wij mensen zijn zo geconditioneerd om vooral te presteren en de rest van onze tijd te consumeren en te socializen. En dan is het dus niet zo gek dat zoveel mensen het idee hebben dat ze zo weinig ‘tijd’ hebben voor ‘zichzelf’.

Door wie komt dat?
Ergens kun je zeggen dat we dat aan onszelf te danken hebben, maar als je niet weet hoe het ook anders kan, simpelweg omdat je dat nooit geleerd hebt, hoe kun je dat dan jezelf verwijten? En ook de generaties voor ons wisten niet beter, dus is er ook niet echt een schuldige aan te wijzen.

Kijken met een verticale blik
Wat wel kan, is om er met een uitgezoomde,verticale blik naar te kijken, ofwel: je te realiseren dat je een mens bent, een dier, een bewoner van planeet Aarde, een wezen van het universum, bewustzijn zelf. Of anders gezegd: je bent een oneindig, spiritueel wezen dat een tijdelijke menselijke ervaring heeft. Als je je dat realiseert, tot op het bot en verder, dan maakt het in een klap duidelijk dat wat je doet ook echt niet anders gekund had, want als je je er wel bewust van was, dan deed je nu ook anders.

De uitnodiging om uit te zoomen
En tegelijkertijd hoort dit proces van uitzoomen, wakker worden, volwassen worden, of hoe je het ook wilt noemen, gewoon bij het leven. Door de dingen die we ‘in de loop der tijd’ meemaken, worden we constant uitgenodigd om uit te zoomen. De persoonlijke gebeurtenissen geven ons de kans om te spelen met hoe we hierop kunnen reageren; door een snelle reactie, meestal op basis van emoties en gevoelens, of door een meer doordacht antwoord te geven, waarbij we de situatie eerst vanaf een afstandje bekijken, voordat we laten weten wat we er van vinden.

Ik nodig je uit om ‘uit je hoofd te stappen’ en heet je welkom in ‘het leven’.

Carpe diem en tot de volgende keer!

Advertentie

Auteur: priscillas.blog

Verhalen over het persoonlijke en onpersoonlijke leven, en zelfonderzoek.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: