Conformeer je: NU 🙂
Het is opmerkelijk om te lezen dat zogenaamde ‘randgevallen’ van de ‘maatschappij’ ergens worden opgevangen en tijdelijk geïsoleerd, zodat ze vervolgens kunnen rehabiliteren om dan weer zogenaamd ‘normaal’ en actief mee te doen aan het maatschappelijke systeem dat ze in de eerste plaats buitenspel heeft gezet. Wat heeft het dan voor zin om te kunnen ‘voldoen’ aan iets waar je dus niet wordt geacht ‘jezelf’ te zijn, maar vooral zichtbaar te zijn als de ‘geconformeerde’, schaduwpersoon van wie je in essentie bent?

Stel liever niet teveel vragen…
Zoals ik in een voorgaand artikel een citaat van Jiddu Krishnamurti aanhaalde over de ongezonde maatschappij waarin wij leven, kun je je afvragen wie nu zogenaamd ‘gek’ is en wat dan wel ‘normaal’ is? En vooral, volgens wie dan? Wie bepaalt of iemand gek, geniaal, dan wel normaal of abnormaal is? En waarom eigenlijk?

En doe vooral geen zelfonderzoek
Genialiteit en gekte liggen dicht bij mekaar als je het mij vraagt en degenen die dat weten, zijn vast ook degenen die er baat bij hebben dat dat soort geniale, gekke mensen zich niet al teveel bemoeien met ‘de massa-mens’, want stel je eens voor dat zij hun genialiteit ontdekken bij zichzelf? Dat zou toch een (te) gekke wereld zijn, nietwaar? En wie heeft er dan controle over wie? Precies:)…

De Oosterse en Westerse gekkies
En randgevallen heb je trouwens overal ter wereld in alle soorten en maten. De gekkies die in het Westen wonen, zitten (misschien onterecht) opgesloten, en alleen maar omdat ze op een bepaalde plek op deze mooie planeet dingen zeggen die niet worden geaccepteerd door de heersende (wan)orde. Indiase ‘randgevallen’ zeggen wellicht dezelfde dingen als hun Westerse maatjes, maar worden op handen gedragen, krijgen gratis voedsel van het volk, en tot heilige verklaard…

De zogenaamde openbare gekkies
Ook onder komieken schuilen rasechte randgevallen. Zelf volg ik voor het internationale nieuws de Engelse komiek Russel Brand die objectief en met gedegen onderzoek komt tot verhalen die je zelf laten nadenken en ruimte overlaat om je eigen conclusies te trekken, en dat met heldere Engelse humor :).

En de Amerikaanse journalist Kim Iversen komt op mij over als een van de weinige ‘echte’ journalisten die er nog zijn; ofwel een getraind mens dat nog moeite doet om vanuit neutraliteit en feiten mensen te attenderen op dat wat er in de ‘wereld’ gebeurt. Ook Kim laat genoeg ruimte over voor mensen om zelf op onderzoek uit te gaan en zelf kritisch te zijn over de politieke en economische gebeurtenissen die komen en gaan. Komen zij over als ‘gekkies’? Oordeel zelf maar…

De gekkie in onszelf:)
Vanaf het moment dat ik veganist werd, hondenmoeder van twee asielhondjes, verhuisde van de stad naar het platteland, aan de slag ging met innerlijk werk (of zelfonderzoek) en aan de buitenkant mezelf qua werk degradeerde van communicatiemeisje tot poetsvrouw, zou het kunnen zijn dat er mensen in mijn omgeving mij ook tot ‘gekkie’ hebben verklaard, en dat… is helemaal prima :).

Als jij als mens meer uitgezoomd gaat leven, dan wordt dat vroeg of laat ook zichtbaar voor je omgeving, maar wat eigenlijk vooral duidelijk wordt (voor die ander), is hoe ingezoomd en krampachtig hij of zij zelf leeft, en vooral dat is confronterend. Dus mocht je ‘de gekkie’ in jezelf herkennen, treur dan niet, want je bent niet alleen:). En als alle gekkies zich verzamelen, dan leven we straks ook nog eens in een oprecht en authentieke, ’te gekke’ wereld; hoe cool zou dat zijn?

Ik nodig je uit om ‘de gekkie’ in jezelf te ontdekken…

Carpe diem!